Η 6η Μαΐου καθιερώθηκε ως παγκόσμια ημέρα κατά της δίαιτας το 1992, όταν η Mary Young Evans, Βρετανίδα συγγραφέας, έμαθε για την αυτοκτονία μίας νεαρής κοπέλας που δεν άντεχε τα πειράγματα των συμμαθητών της για το βάρος της.

Ο εορτασμός της 6ης Μαΐου σκοπό έχει να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους για τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει η εμμονή με το σωματικό βάρος και τη δίαιτα στην υγεία μας. Προσπαθεί να μας διδάξει ότι η ιδανική σιλουέτα δεν είναι απαραίτητα η πολύ λεπτή σιλουέτα – πρότυπο που προάγει η σύγχρονη κοινωνία. Η 6^η Μαϊου είναι μια γιορτή για την ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ και για την ΥΓΕΙΑ. Το μήνυμα είναι «ΥΓΙΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΓΕΘΟΣ».

Συχνά η διαδικασία της δίαιτας είναι μία επίπονη προσπάθεια γεμάτη στερήσεις και ενοχές, πείνα και απογοητεύσεις. Οι πολλαπλές αποτυχίες που βιώνουν πολλοί στην προσπάθειά τους να χάσουν βάρος μειώνει την αυτοεκτίμησή τους. Αρχίζει με αυτόν τον τρόπο ένας φαύλος κύκλος αποτυχημένων προσπαθειών και απογοητεύσεων.

Τότε γιατί κάνουμε δίαιτα; Και τι πρέπει να κάνει ένας παχύσαρκος άνθρωπος του οποίου απειλείται η υγεία;

Πρώτα απ’ όλα το μήνυμα της 6ης Μαΐου δεν είναι αντίθετο με τη βελτίωση του βάρους μας. Κανείς δεν αρνείται το γεγονός ότι το υπερβάλλον βάρος είναι επικίνδυνο για την υγεία μας. Αυτό, όμως, που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι πρέπει να αγαπάμε το σώμα μας για να θέλουμε να το βελτιώσουμε. Η απώλεια κιλών για να είναι εφικτή και επιτυχής πρέπει να συνοδεύεται από σταδιακή αλλαγή στον τρόπο σκέψης. Στην πραγματικότητα, η διαδικασία της ΔΙΑΙΤΑΣ είναι μία επίπονη προσπάθεια γεμάτη στερήσεις και ενοχές, πείνα και απογοητεύσεις. Οι πολλαπλές αποτυχίες που βιώνουν πολλοί στην προσπάθειά τους να χάσουν βάρος μειώνει και την αυτοεκτίμησή τους. Αρχίζει με αυτόν τον τρόπο ένας φαύλος κύκλος αποτυχημένων προσπαθειών και απογοητεύσεων. Η διαδικασία πρέπει να γίνεται όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη και να σέβεται τη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου. Στο δρόμο αυτό της αλλαγής χρειάζεται αξιοπρέπεια, υποστήριξη, κατανόηση, υπομονή και επιμονή.

Η αλήθεια είναι ότι τα σώματά μας ανταποκρίνονται αρνητικά στον περιορισμό των τροφίμων και στη διατροφική συγκράτηση. Οι δίαιτες ακολουθούν έναν προβλέψιμο κύκλο αρχικού ενθουσιασμού (τη φάση του μήνα του μέλιτος), ακολουθούμενη από πείνα, πόθους, ανησυχίες και φόβο. Στη συνέχεια ξεκινά η φάση "ανάκτηση" και το βάρος που χάθηκε επανέρχεται. Όταν συμβεί κάτι τέτοιο, τρελαίνουμε τον εαυτό μας και δοκιμάζουμε ένα άλλο σχέδιο ή το ίδιο σχέδιο, αναμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα.

Αλλά πιθανότατα δεν θα συμβεί κάτι διαφορετικό την επόμενη φορά, και αυτό δεν είναι δικό σου λάθος. Οι δίαιτες αποτυγχάνουν επειδή δεν δουλεύουν βιώσιμα με την πάροδο του χρόνου. Τα άτομα που βάζουν τον εαυτό τους σε μακροχρόνια δίαιτα - στέρησης και βιώνουν αυξημένο άγχος όσον αφορά τα «καλά» και «κακά» τρόφιμα, περιορισμό που οδηγεί σε αυξημένη υπερβολική κατανάλωση φαγητού, μείωση της εμπιστοσύνης του εαυτού με τα τρόφιμα, αισθήματα που τους προκαλούν ενοχές και το μόνο που καταφέρνουν στο τέλος είναι να διαιωνίζουν την κακή σχέση που έχουν με την τροφή και το σώμα τους. Μετά από μακροχρόνια στερητικά διατροφικά προγράμματα, το σώμα δείχνει αδυναμία διατήρησης ενός περιοριστικού τρόπου κατανάλωσης και αυτό είναι ένα σημάδι της υγείας, ναι, ΥΓΕΙΑ!

Η παρακολούθηση της απώλειας βάρους δεν είναι ένας τρόπος να «φροντίζεις τον εαυτό σου». Το χρόνιο στρες και η δυσαρέσκεια βάρους επηρεάζουν την υγεία συ. Η αίσθηση δυσαρέσκειας με το σώμα σου υποστηρίζει μια κατάσταση ύπαρξης που δεν είναι ολιστικά η προαγωγή της υγείας. Ναι, το υπερβάλλον σωματικό βάρος σχετίζεται με αρκετά προβλήματα υγείας και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε έκπτωση στην ποιότητα ζωής.

Όταν πιστεύεις ότι "το λεπτότερο είναι καλύτερο", υποτιμάς την ομορφιά, και την εγγενή ανθρώπινη αξία που υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτου βάρους και μεγέθους. Το να μισείς το σώμα σου και να αγαπάς μόνο τον αδύνατο εαυτό σου, υποστηρίζει ακούσια ένα περιορισμένο σύνολο αποδεκτών ιδανικών που έχουν θεσπιστεί από κοινωνικά πρότυπα, πολλές φορές με γνώμονα το κέρδος.    

Βρισκόμαστε στην καρδιά της άνοιξης και το άγχος των περισσότερων γυναικών, κάθε ηλικίας, είναι «πώς θα βγουν στην παραλία». Πριν σηκώσεις το τηλέφωνο να κλείσεις ραντεβού με τον διαιτολόγο – διατροφολόγο κάνε 2 ερωτήσεις στον ευατό σου.

1. Σε ενοχλεί η εικόνα σου ή το νούμερο που βλέπεις στη ζυγαριά;
2. Αισθάνεσαι καλά; Μήπως η τροφή είναι η παρηγοριά σου, και χρειάζεται να το συζητήσεις με κάποιον ειδικό;

Σε έναν ιδανικό κόσμο, εμείς οι διαιτολόγοι θα θέλαμε να εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους να τρώνε καλύτερα. Να μάθουν αν «θρέφουν» το σώμα τους και όχι να το υποσιτίζουν. Να έχουμε μια χρόνια σχέση εμπιστοσύνης και στήριξης. Σε έναν ιδανικό κόσμο θα θέλαμε να κατανοήσουν όλοι πως

ΔΙΑΙΤΑ = ΔΙΑΤΡΟΦΗ = ΥΓΕΙΑ

Η 6η Μαΐου σκοπό έχει να αφυπνίσει και να καταδικάσει τη δίαιτα ως

• εμμονή,
• στέρηση και
• τιμωρία.

Μας θυμίζει να τιμάμε το σώμα μας και να σεβόμαστε τις αδυναμίες και τις ιδιαιτερότητές του. Να το προσέχουμε και να το διατηρούμε υγιές. Η παγκόσμια ημέρα κατά της δίαιτας καθιερώθηκε για να καταπολεμήσει το ρατσισμό που υφίστανται τα υπέρβαρα άτομα και τη μάστιγα που λέγεται «διατροφικές διαταραχές» (βουλιμία, ανορεξία, ορθορεξία, συναισθηματική υπερφαγία κλπ).

Στην προσπάθειά μας για ένα ομορφότερο και υγιέστερο σώμα φαίνεται πως ξεχάσαμε την ετυμολογική προέλευση του ρήματος διαιτώμαι.

Διαιτώμαι σημαίνει ακολουθώ έναν ορισμένο τρόπο ζωής, διαβιώ, ζω. Με σεβασμό στο σώμα μας, την υγεία μας και τις παραδόσεις μας, ας σταματήσουμε σήμερα τη «δίαιτα» και ας αρχίσουμε ένα νέο τρόπο ζωής με πιο υγιεινές διατροφικές επιλογές και περισσότερη άσκηση.