Ο όρος υπερτροφή αναφέρεται σε τρόφιμα που θεωρούνται ιδιαίτερα ευεργετικά για τον οργανισμό και τη διατήρηση της υγείας μας. Επίσημος όρος δεν υπάρχει και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει απαγορεύσει τέτοιους είδους αναγραφές στις ετικέτες τροφίμων και επιτρέπει μόνο ισχυρισμούς υγείας που συνοδεύονται από τα ανάλογα επιστημονικά δεδομένα.

Οι πιο γνωστές «υπερτροφές» είναι η κινόα, ο λιναρόσπορος, το φαγόπυρο, ο κρόκος Κοζάνης, οι διάφοροι τύπου μούρων (μύρτιλα και goji berries) και το ιπποφαές. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η δημοτικότητά τους. Πολυάριθμες έρευνες διερευνούν τη δύναμη των παραπάνω τροφών. Η αλήθεια είναι πως είναι ευεργετικές. Όμως, τα δεδομένα στηρίζονται είτε σε:

• χορήγηση μεγαδόσεων της υπό διερεύνηση υπερτροφής, γεγονός που δεν μας εξασφαλίζει πως θα έχουμε τα ίδια αποτελέσματα, σε λήψη μικρότερων δόσεων (φυσιολογική καθημερινότητα), είτε σε
• συνολικά πιο καλή διατροφή των εθελοντών που συμμετέχουν σε τέτοιες έρευνες, οπότε τα θετικά ευρήματα δεν είμαστε σίγουροι αν οφείλονται αποκλειστικά στην κατανάλωση «υπερτροφών» ή στη συνολικά καλύτερη ποιότητα και ποικιλία διατροφής.

Το ερώτημα είναι βάζουμε goji berries στη φρουτόκρεμα ή όχι;

Η απάντηση είναι απλή. Προτιμούμε τρόφιμα φρέσκα, όσο γίνεται λιγότερο επεξεργασμένα για όλη την οικογένεια. Αρχίζουμε από τροφές που είναι γνωστές στα γονίδιά μας, λόγω εντοπιότητας, και μετά συνεχίζουμε προς το δρόμο της παγκοσμιοποίησης. Ξεκινάμε από τη σταφίδα και μετά πάμε στα goji berries.

Εισάγουμε και συνδυάζουμε. Είναι κρίμα να απορρίπτουμε και να ξεχνάμε «υπερτροφές» ντόπιες, όπως το μέλι, το ελαιόλαδο, τα αμύγδαλα, τα καρύδια και όλα αυτά τα πολύχρωμα φρούτα και λαχανικά που ευδοκιμούν, στο εύκρατο κλίμα της χώρας μας και αποτελούν κομμάτι της βιολογικής μας ταυτότητας.  

Έχουμε στο νου μας, πως για να εξασφαλίσουμε πρόσληψη όλων των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών χρειάζεται ποικιλία τροφίμων και όχι να εστιάζουμε αποκλειστικά σε συγκεκριμένες τροφές. Είναι κρίμα να κοιτάμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος.