Τρώω τα συναισθήματα μου
Έχουμε άγχος, το στομάχι μας γίνεται κόμπος και πονάει ή θέλουμε να φαμε τα πάντα. Μπορούμε να μάθουμε να το διαχειριζόμαστε;
 
Δίνουμε εξετάσεις, ερωτευόμαστε, αισθανόμαστε φτερουγίσματα μέχρι το στομάχι μας, αλλάζουν ακόμα και οι συνήθειες της τουαλέτας. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να μάθουμε στα παιδιά μας να ξεχωρίζουν την πραγματική πείνα από τη συναισθηματική πείνα. Η υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη συνδέεται με πιο υγιή διατροφική συμπεριφορά.
Τι μπορούμε να κάνουμε για τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας;
  1. Μαθαίνουμε να εκφράζουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας δυνατά. Βέβαια αυτό απαιτεί, χρόνο και υπομονή από εμας, όταν πρόκειται για τα παιδιά μας, γιατί θα πρέπει ν τα ακούσουμε, να τους εξηγήσουμε και να τα καθησυχάσουμε, αν χρειάζεται.
  2. Συζητάμε. Ενδιαφερόμαστε να μάθουμε τα νέα των μελών της οικογένειάς μας. Έτσι χτίζουμε τη σχέση μας.
  3. Όταν γυρίζουμε σπίτι, βρίσκουμε χρόνο να παίξουμε και να μιλήσουμε μαζί τους και δεν αντικαθιστούμε την παρουσία μας με “λιχουδιές”.
  4. Δεν χρησιμοποιούμε το φαγητό ως καταπραϋντικό. Ένας κακός βαθμός δεν θα βελτιωθεί με ένα πλούσιο σε λιπαρά γεύμα. Από την άλλη, το περπάτημα ή η ενασχόληση με την αγαπημένη του δραστηριότητα, θα το βοηθήσει να ηρεμήσει. Παρομοίως, το μπισκοτάκι πρόσκαιρα θα απασχολήσει το δίχρονο που αποχωρίζεται τη μαμά του, για να πάει στη δουλειά, όμως αυτό καταγράφεται και μεγαλώνοντας θα αναζητά την παρηγοριά μέσα από το φαγητό.
  5. Η επιτυχία είναι χαρά. Ας τη γιορτάσουμε με κάτι άλλο εκτός από ένα γεύμα. Ας παίξουμε με τα παιδιά μας το “βαρετό” για εμάς επιτραπέζιο. Ας δανείσουμε στο μεγαλύτερό παιδί μας το αγαπημένο του ρούχο από τη ντουλάπα μας, για να βγει. Σίγουρα κάτι μπορούμε να βρούμε που θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια από ένα γεύμα και θα τα ικανοποιήσει κιόλας.
  6. Διαβάζουμε στα παιδιά μας βιβλία που μιλούν για τα διαφορετικά συναισθήματα, από νωρίς. Η εφηβεία δεν αργεί να έρθει.
  7. Εξηγούμε στα παιδιά μας, τι είναι κάθε συναίσθημα:
  • χαρά: όμορφο συναίσθημα για κάτι ευχάριστο που μας συμβαίνει και που συχνά θέλουμε να μοιραστούμε με άλλους,
  • φόβος: μοιάζει με σήμα κινδύνου, γιατί μας ειδοποιεί να αμυνθούμε ή να φύγουμε μακριά από κάτι,
  • θυμός: όταν βλέπουμε ένα τείχος μπροστά μας αλλά γεμίζουμε με ενέργεια για να φτάσουμε στο στόχο μας,
  • ενθουσιασμός: σήμα για να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε, πιστεύοντας πως θα έχει θετική κατάληξη,
  • λύπη: συνήθως συνοδεύει απώλεια και δημιουργεί την ανάγκη να ζητήσουμε προστασία.
Τα συναισθήματα μπορεί να είναι έντονα, όμως είναι απλά σήματα. Όλα τα σήματα στο σώμα μας μεταφράζονται χημικά. Στόχος μας είναι πέρα από τη βιολογική πορεία να μην καλλιεργήσουμε τη σχέση συναισθημάτων και τροφής.
Δίνουμε οι ίδιο το καλό παράδειγμα και εξηγούμε στα παιδιά μας πως η τροφή είναι απαραίτητη για να ζήσουμε και όχι για να χειριστούμε τα συναισθήματά μας.
Για να γνωρίζεις τα πάντα για την παιδική διατροφή εγγράψου στη σελίδα μας
Δείτε ακόμα...
Τι σας απασχολεί με την διατροφή του παιδιού σας; Στείλτε μας την απορία σας!
Επιστροφή στην κορυφή